2022 Mal-ei-zie-je

Theatergroep Respect Presenteert:
Mal-ei-zie-je

Dit jaar een vrolijke paasmusical voor het hele gezin. (4 jaar tot 100+) Het is weer bijna Pasen en de Paashaas is druk met al zijn dierenvrienden. Er moet voor elk kind een paasei komen! Dat valt niet mee met 2 hongerige monstertjes en een Maleisische prins, die komt vragen of er ook voor de kinderen in Maleisië iets lekkers kan komen, maar geen chocola, want die smelt. Een mooi klusje voor opa toverhaas. Kortom, een drukte van belang met veel vrolijkheid, zang en dans.
Met medewerking van Sisa, Rondomtrom, Alex Buijk en Marijn van Geel.

2019 Ongelofeloos!!

2019 was weer een bijzonder jaar. Het 3e jubileum! Na Zilverdael en Alfred Jodocus Kwak was Ongelofeloos nog groter en spectaculairder. Het begon al met de extra trainingen van Kelly en Eefje. Zij kregen les van een luchtacrobate en leerden in de loop van het jaar heel veel! Tijdens de voorstellingen hingen beide dames tot wel 10 meter boven de grond en deden allerlei trucs als de spinnen Kriebel en Krabbel. Toen de luchtacrobate door ziekte uitviel heeft Turnvereniging Dynamo de rest van de training overgenomen en speelde een van hun trainers als Bij mee in de voorstellingen. De mensen van Dynamo hielpen de beide dames ook met zweefrollen en de duo-rol, zodat ze op het podium hele leuke dingen konden laten zien. Als dank voor al hun inspanningen hebben er 10 meisjes van Dynamo meegedaan om de opening het nodige Kunst- en Vliegwerk mee te geven. En dat is zeker gelukt!

Er werd dit jaar ook samengewerkt met Goochelaar / Illusionist Alex Buijk. Met heel veel liefde en geduld leerde hij iedere speler zijn of haar eigen goocheltruc. Iedereen heeft hier heel veel pleziert aan beleefd en Alex zelf zeker niet in de laatste plaats. Het was leuk om iedereen te zien groeien; om na 100 keer missen ineens die doorbraak en triomf te zien. Mijn respect voor ieders inzet en doorzettingsvermogen!  

Onvergetelijke regiemomenten:

Dit jaar had heel veel ongelofelijke momenten. We hebben wat afgelachen met zijn allen. Ik zal er 2 uitpikken:

Roos, die een eitje ging toveren voor de koning en haar hand nog iet open wilde doen omdat de koning liever hardgekookte eieren had;

Angela, die even een probleem had met een document dat uit een betoverd zakje moest komen. Het viel echter per ongeluk van de toren en toen de koningin er naar vroeg zei Angela: “Dan moet ik even gaan zoeken want hij is net naar beneden gedonderd!”

Er waren zo veel leuke dingen: Ronnie met zijn melkbekers, Kelly in de verdwijnkast, kortom, een onvergetelijk jaar!

2018 Uw wens is mijn Wereldreis

Dit jaar hadden we een wonderlamp met een geest in de groep. En er is heel wat af gewenst; IJsjes met warm weer, nieuwe schoenen, gebak bij de koffie, maar dat is allemaal niet gelukt. De geest danste en zong en leerde haar rol, maar de rest moesten we zelf maar regelen.

Iedereen vond het oosterse tintje erg leuk. Allemaal lange gewaden en haremkleding, die voldoende bedekte om het toch netjes te houden. Ook de Dolle Mina’s met hun Flower-Power-pakken hadden het naar hun zin en dansten heel wat af.

Wat dit jaar ook anders was, was het spelen met een decorstuk. Meestal staat het decor vast op zijn plek, maar een echt vliegend tapijt was toch even heel wat anders! Het reed over het podium en je moest er heel ontspannen op zitten. In het begin lukte dat niet echt. Iedereen was voornamelijk bezig om er niet af te vallen. Maar toen dat vertrouwen er eenmaal was ging het prima. Tot we kwamen aan het stuk waar het vliegende tapijt crashte. Heb je al die tijd geprobeerd om er op te blijven zitten en dan moet je er ineens af vallen! Hilariteit alom!

Het repeteren van de wassen beelden vond iedereen ook erg leuk, vooral als alle liedjes door elkaar liepen. Een vrolijke, georganiseerde chaos! Het was weer een leuk repetitiejaar en vooral liedjes als Kiele Kiele Koeweit waren favoriet.

Onvergetelijke regiemomenten:

Zoals altijd waren er dat weer heel veel. Het is en blijft een fantastische groep om mee te werken. Wat altijd leuk was was de afzakkende broek van De Kalief. Het vergde heel wat oefening om die op tijd af te laten zakken en dan ook nog te zorgen dat Michel er niet mee struikelde! Door het lange gewaad was er natuurlijk niets te zien, maar het gaf wel een heel leuk effect.

2017   De dertiende

Als je dit werk doet zijn eigenlijk alle stukken leuk. Maar soms zijn er stukken bij die zich net iets meer lenen voor hilarische repetitiemomenten. Dir was er zo een. Tijdens de voorstelling doen alle katten en muizen netjes wat ze moeten doen, maar tijdens de repetities gaat dat toch echt wel even anders. Ook de grote dans, die we met zijn allen deden, was altijd een bron van verwarring en commotie. Toch zijn dit dingen die mij nooit tot wanhoop drijven. Hoe meer plezier we met zijn allen hebben, hoe sterker de groep wordt. Het is fijn om, naast dingen te leren, ook lekker te kunnen ontspannen. Er moet al zo veel in het dagelijks leven.

Het was leuk om, samen met Lard van De Kring, weer allerlei dingen te bedenken, zoals het versturen van luchtpost en allerlei andere leuke dingen, die de voorstelling net iets leuker en mooier maken. Zulke hulp is echt onmisbaar en we zijn er dan ook heel dankbaar voor.

Ook erg leuk in dit stuk waren Jakkie en Jippie, de beide vogels. Jakkie was de pechvogel en liep constant te huilen. Maar dat moet je wel kunnen en durven. Na een aantal geweldige voorbeelden vanuit de groep en het advies om eens te kijken naar Bassie en Adriaan en de huilende professor kon Jakkie huilen en vlogen de papieren zakdoekjes in het rond.

Het was weer een geweldig jaar en het eindresultaat mocht er zeker wezen!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

Ach, eigenlijk is deze hele groep één onvergetelijk regiemoment. Maar er zijn altijd beelden die je bijblijven:

* Roos en Thierry als bruid en bruidegom was een prachtig plaatje.

* Het oefenen van Priscilla, onze violiste, met een tennisracket en een houten 

lepel was ook altijd mooi om te zien.

* We deden met zijn allen een grote dans waarbij iedereen om de 8 tellen een andere beweging moest doen. In het begin was het een hilarische puinhoop maar stukje bij beetje kwam er steeds meer vorm in. Ik was echt apetrots op ze!

* Wat ook heel leuk was om te zien als regisseur was de manier waarop de groep onderling afspraken maakte om elkaar te kunnen helpen, zoals: “Ik knijp wel even in je hand als je moet lopen”, of “Als ik je arm loslaat geef ik je een klein zetje, dan draai je vanzelf de goede kant op.” Het vertrouwen in elkaar, oog en respect voor elkaars zwakke en sterke kanten, elkaar samen naar een hoger plan tillen, dat is echt geweldig om te mogen zien.

2016   Altijd prijs

De voorstelling Altijd Prijs werd een hele bijzondere. Naast de musical, die helemaal in het teken stond van Kermis, hadden we tijdens de 3 voorstellingen ook een minikermis in de Foyer. Bij deze nogmaals onze dank aan Withagen Attractie-verhuur! De bezoekers konden hier naar hartelust kermisspellen spelen, genieten van een ritje op de rodeo-stier en voor de kleintjes was er een vrolijk springkussen. En natuurlijk ontbraken ook de suikerspinnen niet. Het was voor iedereen een feestje.

De repetities verliepen vlot en positief. Het was leuk om te zien hoe bijvoorbeeld Eefje groeide door de samenwerking met vrijwilliger Timo. Zelfs samen op een schommel 2 meter de lucht in was geen enkel probleem. Het was mooi om alle losse spelers te zien veranderen in een hecht kermisteam.

Qua kleding was er ook heel veel verrassing en plezier. Henk in babypakje en later in roze tutu was zonder meer hilarisch en de spelers konden dan ook niet wachten tot hij zijn kleding moest passen!

De decorbouwers hadden echt hun handen vol aan het maken van kraampjes en draaimolen-figuren. Ze hebben zichzelf ook dit jaar weer overtroffen.

Onvergetelijke regie-momenten:

Ik denk dat we dit kopje maar gaan weglaten want er gebeuren zo veel leuke dingen tijdens de repetities. Ik kan alleen maar zeggen dat ik als regisseur geniet van elk moment met deze fantastische groep!

2015   Portie Vamtasie met Hekstra's

Onze 11e voorstelling alweer! Af en toe vraag ik aan onze deelnemers om eens aan te geven wat ze graag zouden willen spelen. En wat kwam er uit? Vampiers en heksen! Tja, daar sta je dan als schrijfster! Maak daar maar eens een gezellig familiespektakel van.

Iedereen was dan ook heel verbaasd dat ik was ingegaan op hun verzoek en dat het nieuwe stuk ging over heksen en vampiers. Ze waren alleen nog zo jong dat ze, met hun melktandjes, toch niemand konden bijten!

Het werd een leuk stuk vol apenstreken, ronddansende bokkenpoten en hinkelende kippen. Kortom, weer volop plezier voor iedereen!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

Ook dit repetitiejaar waren er weer volop leuke en hilarische momenten.
* Vooral de imitatie-vlieglessen waren altijd erg leuk, eerst op een WC-borstel en dan, omdat ze groter werden, op een plumeau.
* Ook het oefenen met Krista, die met een boek op haar hoofd moest kunnen lopen

* En de capriolen van Timo waren weer onvergetelijk!

2014   Afred Jodokus Kwak

De repetitieperiode 2013/2014 was heel erg bijzonder voor onze groep. We bestonden 10 jaar! Dat betekende feest en leuke dingen:

In de eerste plaats de keuze van het stuk. Dit jaar niet zelf geschreven, alleen bewerkt zodat het geschikt was voor al onze spelers. Alfred Jodocus Kwak! We kregen niet alleen toestemming van Herman van Veen; hij regelde ook een acteur/zanger en een pianist voor ons, Max Douw en Peter le Feber. Deze mannen vonden de samenwerking fantastisch en bleken het geweldig met onze groep te kunnen vinden. Voor extra muzikale ondersteuning kwamen drummer Gerwin en basgitarist Kevin ons versterken. Dat betekende in het weekend repeteren. De vier mannen konden het prima samen vinden.

Het tweede wat anders was dan andere jaren was een oer-gezellig repetitieweekend in het Ossekopke. Naast het feit dat het heel erg leuk was, was het ook heel belangrijk om de groep goed te laten wennen aan Max, Peter, Gerwin en Kevin en eens uitgebreid samen te kunnen repeteren. Maar natuurlijk was er ook plaats voor spel, lekker eten en een bonte bonte avond.

Het werd een geweldige voorstelling! Buiten het feit dat alles heel goed ging was er ook zo ontzettend veel plezier! Maar ook een beetje verdriet, want het betekende ook dat we Max en Peter weer los moesten laten en zij ons. We zullen deze 2 mannen en ook Gerwin en Kevin, nooit vergeten!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

Dat is deze keer heel moeilijk. We hebben met zijn allen zo ontzettend veel leuke dingen meegemaakt! Laten we het er maar op houden dat het zeker ook voor mij als regisseur een 

onvergetelijk jaar was!

2013   Doorgedraaid

Dit was de negende productie van onze groep die ging over een betoverd draaiorgel, dat de mensen tot slaven van de eigenaar maakte en anderen meenam naar allerlei plekken op de wereld. Het was een heel leuk stuk met veel liedjes en dans.

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Het mooiste moment van de voorstelling was voor mij de aria uit de Parelvissers, waar Theo en Rudy maanden op hadden geoefend. Het ging hartstikke goed en ze kregen, zeer terecht, een daverend applaus!

* Er zaten leuke dingetjes in Doorgedraaid. De lichtgevende sneeuwpopjes waren een succes en ik was trots op de drie balletdanseressen. Ook de 8 meter lange sjaal deed het goed.

* Ik denk blij terug aan onze bouwers, die een prachtig draaiorgel hadden gebouwd. Hij was echt geweldig om te zien, evenals de weermachine.

2012   Spokengespuis

Voorstelling nummer 8 alweer! Waar blijft de tijd! Spokengespuis was een stuk vol spoken en boeven en vereiste heel veel creativiteit van de kledingdames. We hadden namelijk nep-spoken, maar ook echte spoken. Voor die nep-spoken was een laken genoeg, maar die echte spoken droegen ouderwetse kleding, die deels was grijs gespoten en heel kunstig overdekt met spinrag. Hulde voor de dames!

Spokengespuis was een musical die zich afspeelde in een oud kasteel. Er verdwenen dure dingen en de baron verdacht zijn neef Bolsius en diens vreselijke vrouw Gouda. Toen bleek dat er een schat was verborgen in het kasteel regelde Bolsius een boevenbende. Voor de baron echter in kon grijpen werd hij vergiftigd en stierf. Zijn dochter werd opgesloten in de kerker, waar ze de huisspoken ontmoette, die het de boeven knap lastig maakten. De enige die nog vrij rondliep was Leentje, de huishoudster, want ook boeven moeten eten! Kennelijk miste Leentje haar baas erg, want ze stond steeds voor zijn schilderij…!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Het decor van de kerker bestond uit brede stroken dun plastic met steenmotief. De huisspoken kwamen tussen die stroken door, net alsof ze door de muur zweefden. Absoluut een prachtig gezicht!

* Het moeilijkste was het repeteren van de medley. Dat vergde heel veel van de betrokken spelers, maar het resultaat mocht er zeker zijn!

* Naast de groep heb je als regisseur natuurlijk ook je persoonlijke dingetjes. Mijn broer en zijn kinderen wonen aan de andere kant van Nederland, maar ze hadden al heel vaak de wens uitgesproken om ook eens iets te kunnen betekenen voor Respect. Voor mij was het dus heel erg leuk dat de opening werd verzorgd door mijn neef en zijn vrouw.

* Op de voorstellingsdag zwierf er een lange blonde pruik rond die daar was blijven liggen. Teun, die zorgde voor live piano begeleiding, kwam ineens op met die pruik. Ja hoor! Dames en heren… Jan Veen!!!

2012   Sneeuwwitje en de zwavelstokjes

Dit was iets wat we nog niet eerder hadden gedaan; een kerstvoorstelling! De Kring wilde graag een familievoorstelling rond de kerst en wij besloten hier mee aan de slag te gaan.

Dit vergde veel improvisatievermogen want nu werd er aan 2 stukken tegelijk gewerkt. Toch ging dit heel erg goed en wisten de spelers met dubbele rollen de beide stukken goed te scheiden en om te schakelen. Het werd dan ook een heel erg leuk kerststuk wat, helaas, erg slecht werd bezocht. Het was ook allemaal nieuw, dus wie weet gaat het een volgende keer beter.

Ook het draaibare decor werd erg gewaardeerd. In een handomdraai werd er gewisseld tussen het kasteel en het straatje. Hulde aan de bouwers!

 

Onvergetelijke regie-momenten:
* Het feit dat het publiek mocht meespelen vond ik erg leuk en het gaf grappige en onverwachte situaties.
* De heks met de sprekende spiegel was geweldig, evenals de overval op de bar van de schouwburg.
* Op zaterdag hadden we 2 voorstellingen en toen ik tussendoor even een klein dutje deed hadden ze het bord van de heks naast me gezet. Hierop stond; 'Wakker kussen op eigen risico!'

2011   Zeemeermin-of-meer

De 7de musical van onze groep was iets heel anders dan we tot nu hadden gedaan. De spelers repeteerden in 2 groepen, omdat het stuk heen en weer sprong tussen boven en onder water. Het werd een spannend gevecht tussen de piraten op het eiland en de zeedieren in het water. Voor het eerst gebruikten we ook een andere decormethode, namelijk projectie voor de onderwaterwereld. Een prachtig bewegend decor.

Deze musical ging over piraten, die waren gestrand op een onbewoond eiland. Nou ja, behalve de gekke professor en zijn assistente dan. De echte problemen begonnen, toen Kapitein Jajem Labbekak de tovervis ving en een wens mocht doen als hij hem vrij liet. Hij wenste echter geen schip, zodat hij en zijn familie en bemanning weer van het eiland afkonden, maar een grote fles rum, alleen voor zichzelf. Zijn zoons Piet en Hein kibbelden wat af. Piet was een echte piraat, net als zijn vader, maar Hein hield niet van geweld en egoïsme. Toen hij zijn vader dan ook betrapte met een grote fles rum, terwijl niemand iets te eten of drinken had sprong hij in zee, waar hij een prachtige zeemeermin ontmoette.

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Het prachtige decor van onze gastspeler, een jonge harpiste. Zij zat als boegbeeld in het koraalrif waar de tovervis woonde. Naast het feit dat Kathleen met haar harp voor een prachtige sfeer zorgde was het decor ook schitterend gemaakt door Dragon Art. Nogmaals onze dank hiervoor.
* De scène waarin de piraten, samen met Han de Bra een stukje tapdansen lieten zien was echt heel leuk. Ze hadden er maanden voor getraind, maar het resultaat was geweldig en het publiek was totaal verbluft.
* Omdat we soms scènes hadden waarbij onder en boven water bij elkaar kwamen moesten sommige spelers onder het podium door naar een watertent met gaten. Het gaf heel wat geklim en geklauter, maar het was absoluut een succes.
* Dennis en Ronald waren onder het podium om spelers die in de watertent moesten zijn te begeleiden. Toen ik voor de voorstelling nog even een dans repeteerde merkte ik dat de spelers absoluut niet opletten en in een deuk lagen. - Achter mij, door de gaten van de watertent, waar ik met mijn rug naartoe stond, gaven Dennis en Ronald even een show synchroon-zwemmen weg!
* We hadden geen pak voor een zeepaardje. Wel een gewoon paardenpak. Maar met snorkel, duikbril, zwemvest vlindertjes, en zwemvliezen werd het toch een schitterend zeepaard.

2010   Circus Trubbel

Musical 6 al weer! Na de drukte van Zilverdael zijn we weer rustig gaan repeteren voor deze nieuwe musical. Nou… Rustig‽ Bordjes, vouwballonnen, jongleer ballen en diabolo's vlogen om je oren en soms stortte er eens een toren met acrobaten in, maar gezellig was het zeker! We waren heel blij met circustrainer Jos, die onze spelers vol geduld en enthousiasme veranderde in rasechte circusartiesten!

Circus Trubbel werd een doldwaze musical, waarin alle artiesten een vrolijk leventje leidden. Jaren geleden beloofde Simon Cornelis Hurk dat hij zich ooit op het circus zou wreken omdat zij hem, na een inbraak, aan de politie hadden uitgeleverd toen hij zich met de buit op het circus had verstopt. Maar iedereen was dat allang vergeten. Tot op de dag dat de heer S.C. Hurk en zijn maatje Tilly Rawant uit de gevangenis ontsnappen. Is het Circus nog te redden? Tuurlijk wel, want Jannes Blond is altijd paraat! Of had die nou juist beter thuis kunnen blijven? Het was een kleurig verhaal, vol dieren en verassingen!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Wat ik nooit zal vergeten is hoe ik in het begin dacht; 'Wat moet dit worden?' Er vloog werkelijk van alles om je oren. Maar hoe verder we kwamen, hoe minder ik dekking hoefde te zoeken. Het was geweldig om te zien hoe iedereen vorderde en, alweer, meer bleek te kunnen dan we voor mogelijk hadden gehouden!

* De vouwhoed van Rudy! Tijdens het repeteren ging het altijd prima, maar toen hij zijn pandjesjas aanhad klemde het mechaniek van de hoed zich vast aan de jas. Rudy, die op zijn hoed moest gaan zitten, stond op om de platte hoed te pakken maar… de stoel was leeg! De hoed bengelde aan de achterkant van zijn jas!

* Nicole, die vrolijk door de repetitieruimte skippyde, een knal en Nicole zat op de grond. De bal had het begeven.

* Eddie, die aarzelend op de parkeerplaats voor het eerst op een step stapte en er binnen een kwartiertje vrolijk mee rondreed.

* De paniek, als je een half uur voor de voorstelling hoort dat degene die de opening zou doen, ziek is. Hulde aan Ronald, die de taak, met minimale voorbereiding, overnam.

2009   Zilverdael

De 5de en dus de eerste jubileumvoorstelling! Wat een jaar was dat! Er kwamen tijdelijk even 22 gastspelers bij! Sieb en Isa, toen beiden 10 jaar, en 10 dames en 10 heren van de shantykoren “Zout en Zoet” en “’t Craeyenest”. Ruim 50 spelers op het podium! Maar het werden 2 succesvolle voorstellingen waarin humor en bittere ernst een sterk contrast vormden.

De musical Zilverdael was deels gebaseerd op de oude LP van Alexander Curly uit 1978. Na overleg met Alexander Curly en zijn toenmalige producer Chiel Montagne, kregen we toestemming om de muziek van de LP te gebruiken en er een verhaal omheen te schrijven.
Het werd een schitterende musical over de elfen in het elfendal Zilverdael, die met het goud uit hun goudmijn goede dingen deden voor de mensen. De trollen en dwergen hoorden echter van het bestaan van de goudmijn en rukten op om Zilverdael met al haar bewoners van de kaart te vegen. Vendor, de jonge elfenkoning, stond voor de moeilijke taak zijn volk, dat nog nooit had gevochten, te redden van de ondergang. Hij vond een oud perkament met een gedicht over een onoverwinnelijk zilveren zwaard dat in bezit zou zijn van de schimmen-koning.

De 5de en dus de eerste jubileumvoorstelling! Wat een jaar was dat! Er kwamen tijdelijk even 22 gastspelers bij! Sieb en Isa, toen beiden 10 jaar, en 10 dames en 10 heren van de shantykoren “Zout en Zoet” en “’t Craeyenest”. Ruim 50 spelers op het podium! Maar het werden 2 succesvolle voorstellingen waarin humor en bittere ernst een sterk contrast vormden.

De musical Zilverdael was deels gebaseerd op de oude LP van Alexander Curly uit 1978. Na overleg met Alexander Curly en zijn toenmalige producer Chiel Montagne, kregen we toestemming om de muziek van de LP te gebruiken en er een verhaal omheen te schrijven.
Het werd een schitterende musical over de elfen in het elfendal Zilverdael, die met het goud uit hun goudmijn goede dingen deden voor de mensen. De trollen en dwergen hoorden echter van het bestaan van de goudmijn en rukten op om Zilverdael met al haar bewoners van de kaart te vegen. Vendor, de jonge elfenkoning, stond voor de moeilijke taak zijn volk, dat nog nooit had gevochten, te redden van de ondergang. Hij vond een oud perkament met een gedicht over een onoverwinnelijk zilveren zwaard dat in bezit zou zijn van de schimmen-koning. Maar het gedicht eindigde behoorlijk onheilspellend: "Hij, die het zilveren zwaard hanteert Zal roem en eer verwerven Maar ook zal hij, hoe dapper ook Na zeven dagen sterven!" Vendor heeft, als goede leider, geen keus en vertrekt naar het schimmenrijk om het zwaard te zoeken.

Beter sterven als een held dan leven als een lafaard!


Onvergetelijke regie-momenten:
* De enorm hectische repetitie-periode met zoveel mensen, die allemaal hun tijd en aandacht nodig hadden.
* De 10 dames, die we moesten dreigen ze met een speld in hun billen te prikken als ze nog één keer achteruit liepen i.p.v. vooruit.
* De vele zaterdagen bij De Bra Dancemasters met de spoken van het schimmenrijk. Hard werken, maar ook dikke pret!

* Een warm gevoel bij Sieb en Isa, die zich prima op hun plek voelden binnen onze groep en het fantastisch hebben gedaan!

* John, die de hark waarop Dennis moest trappen altijd zo precies weglegde dat hij soms maar net op tijd weg was, anders had hij hem zelf tegen zijn neus gekregen. Af en toe hield ik mijn hart vast!

* De 3 spoken, die in de Kring even finaal de draad kwijt raakten en van alles verzonnen om dit niet te laten merken.

* De radiografisch bestuurbare rat en spin in het schimmenrijk. De spin raakte buiten bereik van de zender en was onbestuurbaar. De bestuurder van de rat zag dit echter en duwde met de rat de spin een eind terug, totdat deze weer bestuurbaar was.

2008   Pieperpuree

De groep werd uitgebreid met 2 decorbouwers, een soufleusse/regie-assistente en ook Annie en Annelies kregen voor de kleding versterking van Jaqueline. En dat kwam goed uit met al die cowboys en indianen!

 

Pieperpuree was een doldwaze musical die zich afspeelde in het Wilde Westen waar de Hadjewah-indianen en de cowboys van Watnou-City elkaar het leven zuur maakten. Burgemeester Jane Eigenheimer was de ergste, vooral toen ze hoorde dat haar dochter wilde trouwen met dat pluimvee. Ze maakte het zo bont dat de grote Manitu ingreep. Hij ontvoerde de dochter van de burgemeester en de dochter van het opperhoofd.

 

Pas als de cowboys en de indianen samen zonder ruzie 3 opdrachten tot een goed einde wisten te brengen, zou hij de meisjes laten terugkeren. Zo niet, dan zouden ze voor altijd in de eeuwige jachtvelden moeten blijven. Iedereen deed zijn uiterste best, behalve Jane Eigenheimer. Zij deed alles om de opdrachten te saboteren. Maar Rick en Plof (afkorting van Vallende Arend) laten het er niet bij zitten. Zij zetten alles op alles om hun vriendinnen terug te krijgen en Jane Eigenheimer te slim af te zijn.

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Roos, die zo smakelijk kon vragen of er ook een dokter in de zaal was.

* Peter, die als adelaar met een verborgen trampoline van het podium ‘vloog’.

* De technici van De Kring met hun Windmus en de wilde ideeën over krokodillen in de orkestbak.

* Elke, die een vrijwilliger die vastliep met zijn tekst, heel subtiel weer op gang hielp! Wie begeleidt wie? Prachtig toch?

* De vooruitgang bij de doelgroep, waardoor het publiek niet meer wist wie nou vrijwilliger was en wie niet. En dat is wat we willen!

* Het compliment in BN/De Stem, dat de mensen van Respect geen mensen met een beperking zijn maar mensen met een toevoeging!

2007   Er was eens...geen prins

De groep bleef groeien. Iedereen die er eenmaal bij zat wilde niet meer weg, maar 30 mensen was echt genoeg. Er ontstond dus een wachtlijst. Weer in de fantasy-sfeer, iets wat de groep graag deed. De decors ondergingen een verandering. We kregen van de WVS 20 houten panelen, die elk jaar konden worden afgeschuurd en opnieuw gebruikt. In overleg met schouwburg De Kring werden de panelen voorzien van geleiders en ogen, zodat ze konden worden verbonden en opgehesen. Een kosten besparende uitkomst! Verder kregen we medewerking van mensen van schouwburg De Kring, die met veel humor en enthousiasme hielpen om allerlei leuke technische trucjes uit te denken.

Een oud koninkrijk dat werd onderdrukt door de kwaadaardige heks Secretia en haar twee trouwe helpers Voet en Veeg. Een sprookjesachtig verhaal vol zang en dans over feeën, prinsessen en… Maar waar is de prins die, volgens de voorspelling, het koninkrijk zou bevrijden van de vreselijke heks? De prinses en haar vriendin ondernemen een zoektocht om de fee Felievia te vinden. Zij weet vast meer…

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Huub, met al zijn gekke streken als Leugèn, de waarzegger. Ik heb de repetities regelmatig moeten stilleggen tot iedereen weer een beetje was uitgelachen.

* Een van de vrijwilligers, die een stapel kleding van het podium wilde vegen, maar vergat dat er nog iemand onder verborgen zat!

* Het oefenen van het zwabber-lied, wat steeds niet lukte… tot we eer een soort stoelendans van maakten. Toen ging het vanzelf!

* Margret, die zo graag knuffelde met de babypop.

* De enorme hoeveelheid werk die Annie en Annelies hebben verzet. De dienstbode-pakken, de 9 grote paddestoelen, het pak van Dennis, waar hij uit kon scheuren. Bergen werk, maar ze bleven er plezier in houden.

* Erika, die 3 maanden heeft gewerkt aan de fruitpakken, een appel, een aardbei, en een banaan. Ze waren een daverend succes!

2006   Een sprookje...of zoiets

De groep was inmiddels een stuk gegroeid. Bij elkaar zo'n 25 mensen! De decors waren van karton en werden gemaakt door de creatief-groep van de WWA, een woon- en werkvoorziening voor hoger functionerende autisten. Voor het eerst fantasy en al gauw bleek dat de groep zich in dat genre prima in zijn element voelde. Annie kreeg hulp van Annelies en samen maakten ze weer heel wat toneelkleding. Wederom hielp De Bra Dancemasters met het trainen van een aantal spelers.

De vader van de inmiddels 18 en 20 jarige Hans en Grietje had verloren bij de paardenrennen en verkocht Grietje voor 100 goudstukken als dienstmeisje aan Ali Baba. Hans, die dit hag gehoord, vluchtte met zijn zus het bos in, waardoor hij de afspraak met zijn vriendin Doornroosje miste. Ali Baba ontvoerde Doornroosje en gaf haar, met hulp van de boze heks, een slaapdrank. Alleen een echte prins kon haar wakker kussen, en deze prins moest ook met haar trouwen want anders veranderde hij in een nijlpaard. En Hans was natuurlijk geen prins. Een zware tijd voor Hans, die naast zijn zus en zijn vriendin, ook de biggen moest helpen de wolf te verslaan, en af moest rekenen met Ali Baba en zijn 40 rovers, de heks, en de boze stiefmoeder van sneeuwwitje. En dan waren er ook nog de 8 dwergen en de maffe prins…!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Huub, de bekakte blote keizer. Hij wilde geen hemd of shirtje. Wat had hij een plezier in zijn ton!

* Dennis, die in de groep er in trek was. Alle meiden wilden Doornroosje spelen.

* Nicole, die tijdens een repetitie in een uitbundige bui was. Ze moest Hans tegemoet rennen en in zijn armen vallen, maar Nicole dacht; 'Ik neem een sprong en spring hem om zijn nek.' Ze vergat alleen dat Hans een zwaard om had, spring met haar benen om zijn middel en haar armen om zijn nek en… kon vervolgens niet meer omlaag omdat ze vast zat achter het zwaard van Dennis!

n Hoe speel je een zebrapad? Vraag het aan Ron want hij kon het!

* De prins op zijn paard-fiets! Richard, je deed het geweldig!

2005   Gedonder om de boerderij

Na het succes van Shoplichters kwam van alle kanten de vraag of deze groep niet kon blijven bestaan. De afgevaardigden van de gemeente en ook andere instanties waren enthousiast. Voor het runnen van een dergelijke groep komt echter heel wat kijken, veel te veel voor 1 persoon. De theatergroep is toen ondergebracht bij de afdeling Vrijetijdsbesteding van MEE West-Brabant, die ondersteuning ging bieden op het gebied van administratie, sponsorwerving, en ondersteuning van vrijwilligers.

De eerste voorstelling als Stichting Theatergroep Respect dus! De groep was nu wat groter, een man of 15. Alles was improviseren. Om te zorgen dat het decor niet omviel lagen overal stoepbanden achter, maar dat mocht de pret niet drukken! We kregen ook Annie erbij, die heel handig was met de naaimachine en tot op heden al heel wat kostuums heeft gemaakt. Het was ook de eerste keer dat we medewerking kregen van De Bra Dancemasters, die Debbie en Dennis hielpen met een stevig Rock&Roll nummer.

Gedonder om de boerderij was een verhaal vol muziek en dans over een barones die, koste wat het kost, de kinderboerderij weg wilde hebben om daar een tennisbaan voor haar verwende nichtje te kunnen aanleggen. Ze liet geen middel onbenut om haar zin te krijgen, maar de boer, zijn dochter Dientje, en ook de dieren vochten dapper terug. Ze kregen hulp uit onverwachte hoek. Neef Johannes Jodocus (zeg maar Jojo!) was ook niet blij met zijn krengerige tante!

 

Onvergetelijke regie-momenten:

* Chantal, die als hond koekjes mocht pikken, wat ze maar al te graad deed!

* Debbie, die tijdens de repetities perfect van Dennis kon wegkijken en met de uitvoering de verkeerde kant pakte. Ondanks de slappe lacht werd de rest van de dans toch perfect uitgevoerd.

* Angela, die haar rol als valse oude tante zo voortreffelijk speelde dat de zaal begon te morren en te fluiten als ze opkwam. Angela schrok hier zo van dat ze in eerste instantie even niet verder wilde spelen.

* Francis en Elke, die als zon en maan steeds met elkaar op de vuist moesten. Dit gevecht met mattenkloppers e.d. heeft tijdens de repetities heel wat hilarische momenten opgeleverd!

2003   Shoplichters

In april 2003 is een eerste begin gemaakt met wat nu Stichting Theatergroep Respect is geworden. We begonnen toen met zo'n 12 mensen. De musical Shoplichters was een productie die op verzoek van het locaal comité werk gemaakt als afsluiting van een aantal activiteiten, in het kader van het internationaal jaar van Gehandicapten.

Shoplichters speelde zich af in een winkel, waar alle producten waren gemaakt door mensen met een beperking. 2 boeven probeerden 'dat stelletje sukkels daar' op te lichten. Dat kwam ze echter duur te staan. Met veel muziek, dans, en slimme plannen, wist de groep de 2 schurken te overmeesteren.

Onvergetelijke regie-momenten:

* Elke, die op het lumineuze idee kwam een hele rits plastic tasjes aan elkaar te plakken waardoor de groeimeter wel in het plastic tasje paste. Een schitterend gezicht, hoe Elke, totaal onverwacht, de groeimeter in het opgerolde tasje zette, dat maar bleef groeien!

* Margret, die de boef koffie aanbood in plaats van hem met de grote opblaas-hamer op zijn kop te timmeren.

* Vrijwilliger Dimfy, die bij haar vorige toneelvereniging altijd voor de voorstelling stiekem een pilsje dronk tegen de zenuwen. Toen ze voor het eerst over het grote podium van De Kring liep zuchtte ze diep en zei; "Amai, dat worden er wel zes!"

* Iemand uit het publiek, die haar bewondering uitsprak over wat die gehandicapten allemaal konden, vooral die ene man… die een vrijwilliger was!